Het is een mooie samenvatting van hoe ik de eerste maanden hard solliciteerde en werk zocht, meestal in leuke cafeetjes (met Het Huis op foto één als grote favoriet). Toen vond ik werk en zat ik weer 3/4 dagen per week op kantoor, maar ik bleef wandelen, het hele jaar elke dag heel de tijd maar door. Ik ging naar Keulen, schreef brieven, ging op werkreisjes naar o.a. Bulgarije en ik las weer, onderweg en thuis op de bank. Meestal was ik alleen, maar soms ook niet - en nu aan het einde zijn er glimpjes die doen vermoeden dat 2018 beter wordt.
Want nog altijd was er paniek, angst, eenzaamheid en verdriet. De laatste tijd leer ik er mee omgaan en over praten, dat helpt, maar makkelijk was het niet. Is het niet. Wordt het niet.
Er was nog meer trouwens, leuke dingen ook. Misschien schrijf ik er binnenkort nog wel over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Elke reactie maakt mijn dag een beetje beter. Dus, dank je.
(Mailen mag ook: heimarlou@gmail.com)