2014, januari februari maart april mei juni

Sommige dingen waren niet leuk dit jaar, natuurlijk waren er dingen niet leuk. Ik heb gehuild en meer chocola gegeten dan me lief is, vriendinnen verloren en motivatie en vertrouwen verloren, mezelf (soms) verloren en ik voelde me eenzamer dan ooit, maar dat is niet erg. Want er waren ook mooie dingen, mooie mensen, mooie dagen. Een paar lievelings, van de eerste helft van het jaar (die over het algemeen wel gewoon heel fijn en mooi en goed was, zoals je ook hier kunt zien):

- Op de dag voor mijn laatste examen ooit - het moeilijkste examen ooit ook, het examen wat ik al twee keer niet gehaald had en deze keer móest halen - nam ik de eerste trein naar Gent en kletste, lachte, wandelde en at en dacht geen seconde aan bijwoordelijke bepalingen of voegwoorden van doel of omstandigheid of verhouding. Ik was plots rustiger dan ooit, genoot van de zon en de mooie kleuren van de huizen en de confetti die plots voor onze voeten op straat lag en vond alles - zelfs het nog één keer doorlezen van mijn samenvatting in de trein naar Brussel - plots helemaal leuk.

- Mijn kaartje voor Eurosonic had ik verkocht, maar toch was ik vijf hele dagen in Groningen. Het waren vijf dagen vol fijne mensen, fijne winkels, fijne cafeetjes en fijne muziek, met als hoogtepunt de dag dat ik onverwacht allemaal bekenden tegenkwam en met een mix van mensen bandjes keek en iedereen kletste en lachte.

- In februari en maart schreef ik vooral mijn scriptie, maar op de eerste echt zonnige dag van het jaar nam ik vrij en reed door tunnels en over heuvels naar Maastricht. We aten vlaai aan de Maas, friet aan de Maas, renden over bruggen en zaten midden op het plein nadat we met spiegels licht hadden weerkaatst en met ons hoofd tussen de papieren bloemen dansten. Het was plots lente.

- Na een pauze van bijna twee jaar gaf ik weer Noors les en na de laatste van het seizoen, op de Noorse nationale wafeldag (dus ik was een goede juf en had wafels gebakken), kreeg ik de fijnste woorden en de mooiste tulpen.

- En toen at ik ijs aan de Maas en vloog naar Korea.

- Op de eerste zondag in april, mijn eerste zondag in Korea, nam ik samen met een Koreaanse Erasmus-vriendin de bus van Suwon naar Seoul. Over het algemeen was alles niet zo anders dan in Nederland, maar zo'n volle bus als deze zou bij ons nooit de weg op zijn gemogen. In Seoul was het net zo druk. Flat naast flat naast flat en jongen met bril naast jongen met bril naast jongen met bril en sowieso v-e-e-l mensen, maar plots liepen we na berg op, onder kersenbloesembomen door, toren op en rond en af, weer naar beneden, verder naar beneden en nog verder, naar de Cheonggyecheon-rivier. Er waren nog altijd wolkenkrabbers en veel mensen, maar er was ook water en blauwe lucht en live muziek en we konden kletsen op een bankje zonder te moeten schreeuwen en daar en toen werd ik verliefd op Korea. Of in elk geval verliefd op Seoul.

- Een paar dagen later was ik in Busan, de tweede stad van Korea en nog altijd een met meer dan 4 miljoen mensen. Ondanks de wolkenkrabbers op het strand was het fijn met frisse lucht en zee en meeuwen en toen ik het bos-achtige paadje verderop besloot te volgen kon ik mijn geluk niet meer op. In de miljoenenstad bleek een 4 kilometer lang bospad pal naast de zee te lopen, met het drukke leven slechts enkele meters de andere kant op, maar met meeuwengekwetter in plaats van herrie.

- Terug in Seoul wandelde ik een rondje door 'mural village' Ihwadong, een wijk waar geen enkele muur of baksteen onbeschilderd is en in de lucht en boven de stad en boven de huizen kunstinstallaties zweven. Het is tevens de eerste wijk waar ik plots zomaar uit het niks midden op straat stond te huilen, omdat ik het zo mooi vond (en vind) dat zo'n wijk bestaat, dat er kindjes zijn die daar opgroeien en dat ik en zoveel meer toeristen er gewoon rond mogen lopen. Bla bla.

- In Seoul woonde ik in Hongdae en dat staat gelijk aan veel avonturen, leerde ik. Zo stond ik 's middags midden op straat te huilen (zie vorige punt); 's avonds wandelde ik op blote voeten over een glazen plaat met de grootste speelgoedverzameling die ik ooit zag eronder, op weg naar een kamertje vol instrumenten, een tv en boek vol karaokehits. Anderhalf uur lang zong (oké, schreeuwde) ik de longen uit m'n lijf en alsof dat nog niet genoeg plezier opleverde dronken we daarna cocktails uit plastic zakjes in een cafeetje in de vorm van een robot (!).

- Het was mijn laatste avond in Korea en ik was natuurlijk in Hongdae, in Seoul. Mijn nieuwste hostelmattie had ook nog niet gegeten en lachte bovendien leuk, dus ik nam hem mee op sleeptouw en een klein uur later was onze gigantische wafel-vol-gekleurde-spikkels (met de hilarische naam 'big one') op en speelde het bandje Gangnam Style en konden wij dus plots ook een Koreaans liedje "meezingen". We dansten en lachten en liepen hand in hand terug naar het hostel en ik wilde niet slapen want ik wilde nog helemaal niet weg, dus hij bleef met me wakker.

- Op moederdag nam ik pauze van mijn scriptie, reed met papa en mama naar Zuid-Limburg, had sinds dagen weer schoenen aan in plaats van enkel sloffen (of slippers) en genoot van de groene heuvels en de koeien en de frisse lucht.

- Eind mei was mijn scriptie plots af, voor de deadline nog zelfs, dus ik treinde rustig via Antwerpen naar Brussel en leverde hem in, om vervolgens door te gaan naar Gent en een "feestje voor onbekenden". Iedereen was zo onbekend dat er nauwelijks gekletst werd en we besloten dus maar te gaan. Thuis waren we alleen nog niet, want de friettent onderweg was aantrekkelijker dan een bed en de vloer was lentewarm en we hadden meer dan genoeg om over te kletsen. Uiteindelijk sliep ik zelfs helemaal niet, want precies die nacht vroeg mijn allerleukste Tindermatch me mee uit.

- Het was een voetbalzomer en nadat ik Nederland-Spanje thuis met papa op de bank keek en wist dat ik de derde kwalificatiewedstrijd in een vliegtuig zou zitten, moest en zou ik nummer twee op groot scherm zien. Dus ik treinde naar Nijmegen en samen met een Noorse vriendin die vreesde "dit nooit zo boeiend te kunnen vinden als Noren die langlaufen" stond ik een aantal uur later te juichen. Zij het allerhardst.

- Papa en mama fietsten deze zomer door Nederland, van Den Helder terug naar huis. Mijn laatste dagen in Nederland waren zij in Etten-Leur, dus ik treinde die kant op en sliep ook in een tuinhuisje tussen kippen en prachtige planten, waar de zon 's ochtends vroeg al door kieren op mijn gezicht viel en we Mens, Erger Je Niet'en tot we ons kapot ergerden.

- Op 23 juni verdedigde ik mijn scriptie en kletste daarna met ongeveer al mijn favoriete Belgen en dronk Chimay Bleuekes, terwijl naast me geld achter oren vandaan kwam en alle kaartentrucs onverklaarbaar waren. Ik werd naar het vliegveld gebracht, checkte in en ging door de security en vloog en toen precies daar verhuisde ik dus naar Oslo.

- Een van de eerste dagen in Oslo dronken we geen wijn in zijn tuin, maar wandelden door de botanische tuin zoals ik al eerder vertelde. De planten in de enorme kassen waren prachtig en de vlinders in de vlindertuin misschien nog wel mooier, maar we sloegen alles over en dronken liever koffie en kletsten meer en wandelden door de hele stad om op de hoek bij de speeltuin, tegenover het balkon met in de WK-tijd een oranje vlag en heuse knuffel-leeuw, Doei en Misschien wel tot snel, of niet? - Ja, tot snel, te zeggen.

En toen werd het juli, maar dat komt later. Applaus voor wie dit (zelfs maar half) las,
2014 begon gewoon heel fijn.