2014, juli augustus september oktober november december

Sommige dingen waren niet leuk dit jaar, natuurlijk waren er dingen niet leuk. Ik heb gehuild en meer chocola gegeten dan me lief is, vriendinnen verloren en motivatie en vertrouwen verloren, mezelf (soms) verloren en ik voelde me eenzamer dan ooit, maar dat is niet erg. Want er waren ook mooie dingen, mooie mensen, mooie dagen. Een paar lievelings, van de tweede helft van het jaar:

- Half juli treinden we naar het Noorden en de mooiste luchten en 24/7 daglicht. In tegenstelling tot vorig jaar regende het zelfs geen drup en sprong ik in jurkjes, met blote benen en op Allstars van steen naar steen en langs de zee in de zee over de kronkelweggetjes en van tent naar tent en podium naar boot naar bergtop naar grot en terug. We vlochten bloemenkransen, kletsten met een van de fijnste bekende mannen (Erlend Øye, obviously) en met ijsbeerbier in m'n hand en in m'n haar en Den Svenska Björnstammen in pandatruien en met papieren bos op het podium genoot ik zo enorm. Dat concert (en dat festival) had wel het halve jaar mogen duren.

- Terug in Oslo had ik bezoek uit Nederland en bezoek uit Krokstadelva en we liepen nog altijd in jurkjes en blote benen en het enige wat hielp tegen de hitte was zwemmen in de rivier. Dus dat deden we.

- Ik kreeg nog meer bezoek, nog altijd in hartje zomer. We deden alles wat je moet doen in Noorwegen in de zomer (zwemmen, veel wandelen, veel buiten zijn, grillen) en bezochten zelfs Nasjonalgalleriet, waar we van die typische toeristenkaartjes bekeken waarop het Noorderlicht pronkte. - Ik denk dat ik zo even naar de toeristeninfo ga om te checken wanneer die show begint vanavond, grapte mijn bezoek toen, maar dan zo serieus dat ik eerst een minuut twijfelde of ze het niet echt meende.

- Begin augustus moest ik uit de kamer waarop ik paste en plots stonden mijn orchidee en ik op straat. Of eigenlijk: net niet op straat, want één van de laatste ochtenden kreeg ik een smsje van Oslo's liefste meisje, dat ik zolang het nodig was op haar bank mocht wonen. Ik huilde anderhalf uur aan een stuk en gebruikte minstens de helft om een 'dank je!'-smsje te formuleren, maar was zo blij. En ondanks het feit dat ik niks liever wilde dan een eigen kamer en uitgepakte koffers genoot ik elke seconde in dat gele huis met de mooiste schaduwen en het liefste meisje en de langste ontbijten.

- En toen vond ik nog een eigen paleisje ook, in een blauw huis met gigantisch fijne binnentuin.

- Zelfs mijn huisgenoten leken prima en tijdens één van de laatste zomeravonden zaten we plots (samen met nog meer bezoek!) in het parkje verderop, met de laatste wegwerpbarbecue van de supermarkt en marshmallows, aardbeien en chocola. Het was alleen al bijna oktober en toen de zon al vroeg onder ging verhuisden we naar binnen, naar de keukentafel en naar heel veel Uno.

- In november mocht ik eindelijk Noorwegen uit en dat vierde ik met zes dagen Kopenhagen en Zuid-Zweden. Vooral in de trein van Kopenhagen naar Lund, tussen twee landen en twee etages van de brug in, was ik plots zo gelukkig met vrijheid, lieve mensen en mooie plekken en bla bla.

- Ik was blij om weer in Oslo te zijn, maar het was eenzaam en verdrietig en ik wist niet zo goed wat ik ermee aan moest. Toen was het woensdagochtend, vloog ik bijna voor een week naar huis en stond er voor terugkomst in Oslo nog helemaal niks leuks op de planning. Dus plaatste ik een contactadvertentie, "vrienden gezocht!", en hoewel ik doodsbang was en me ergens schaamde kreeg ik duizend kudo's en leuke reacties (en ontmoette ik ondertussen al enkele meisjes en heb ik denk ik zelfs nieuwe vriendinnen).

- In Nederland was ik het allergelukkigst. Dagenlang gewoon eten, gewoon kletsen, gewoon naar vreemden kunnen glimlachen zonder meteen de dorpsgek te zijn, gewoon gewoon.

- Terug in Oslo vierden ik Sinterklaas met drie andere Nederlanders en onze (Noorse, Amerikaanse, Britse en Deense) vrienden. We hadden pepernoten, kruidnoten, kruidnotenkoekjes, taai taai, strooigoed, speculaas en zelfs jenever, heel veel leuke kadootjes en fijne gesprekken en midden in de nacht renden we hand in hand naar de bus en aten haar chocolade letter op voor we bij mijn halte waren en de geurkaarsjes die ik won met dobbelen deden me nog wekenlang aan de fijnste Oslo-avond so far denken.

- Zelfs kerst vierde ik echt een beetje, dit jaar. Er was een fijn kerstconcert vol lelijk-mooie kersttruien en grapjes en plots zelfs sneeuw (!), ik bakte voor het eerst in mijn leven pepperkaker en at allemaal onvertaalbare gerechten op Kerstavond, terwijl er (ook voor het eerst in mijn leven) een kadootje voor me onder de kerstboom lag en ik de volgende ochtend wakker werd aan de rand van een bos met enkel besneeuwde bomen (en blauwe lucht en zon).


Nu ga ik de keuken afplakken om de rest van de dag oliebollen te bakken en bijna al mijn lievelingsmensen hier over de vloer te krijgen (en hopelijk het fenomeen 'poedersuikersnor' te leren kennen) en in elk geval met twee van hen 2015 te beginnen.

De tweede helft van het jaar bevatte minder fijne verhalen dan de eerste, maar met de helft in de laatste twee maanden durf ik te concluderen dat het de goede kant op gaat. Mijn agenda is niet meer helemaal leeg, ik ken iets meer fijne mensen, heb mijn motivatie en vertrouwen terug, ben weer een beetje verliefd op Oslo en weet zeker dat die stijgende lijn in 2015 gewoon doorloopt. Vind ik.

En ook voor jullie: het allerbeste, leukste en liefste.
♡