Ping pong4.5.2015

Het is zaterdagavond en ik wandel richting bushalte. Voorbij tulpen die in mijn ogen niet meer verkocht kunnen worden, voorbij bloeiende bomen, voorbij voetballende jongetjes en een lege minigolfbaan, voorbij een jongen en meisje die hand in hand lopen en net niet kussen en mijn hand gaat mijn jaszak in - vist m'n telefoon eruit - ik kijk op het schermpje - 0 berichten - zet 4G heel even aan - nog altijd 0 berichten - open zijn bericht - "03:35 gelezen" - het staat er echt - en zestien uur later nog altijd geen antwoord.

Twee weken geleden zei ik mijn kamer op, boekte een enkeltje Amsterdam en Tinder-matchte met een jongen die door Oslo reed. Bam.

In de bus word ik verwelkomd met een knuffel van een van de fijnste Noorse meisjes, die kletst en lacht en ervoor zorgt dat ik niet elke vijf seconden mijn telefoon check. Van de bushalte wandelen we van de stad weg, richting grote huizen en een geel huis waar een tafel met beerpong-glazen opgesteld staat, waar wodka-shots wachten voor diegenen die een vriend(in) mee hebben genomen, waar vrienden van vrienden van vrienden zijn en iedereen kletst en lacht en een plastic zak met eigen bier of cider of wijn heeft. Waar dansmuziek speelt, maar nauwelijks gedanst wordt omdat we te druk zijn met ping pong, kletsen, lachen, popcorn eten, Noorse Nibbits van onze vingers eten.

Er is een jongen met een bijna net zo'n gekke r als ik. Hij lacht en ik lach en
"Waar kom je eigenlijk vandaan?"
- "Uit [vergeten], net buiten Stavanger"
"Ah, ik woonde in Stavanger! En volgende week ga ik voor het eerst in vijf jaar eindelijk terug!"
- "Wat leuk! Ga je iets speciaals doen daar?"

En ik kon alleen maar glimlachen en grijnzen en nog eens mijn telefoon checken en niks, maar Hanne trok me nog eens over de streep, zei dat ik het gewoon maar moest zeggen, dus ik zei het. "Ik ga langs bij m'n Tinder-match." - Toen grijnsden we alle drie, hij en ik high fiveden, we namen de bus terug, ik liep voorbij de tulpen die nog altijd buiten stonden (ook al was de winkel ondertussen gesloten), checkte m'n telefoon nog eens, niks, ging slapen en sliep en sliep en sliep en werd wakker van mijn stapel boeken die omviel omdat de telefoon bovenop trilde.

Bam.