Twaalf dagen ben ik nu thuis - twaalf dagen nog ook. Ik heb nog maar 1 keer gekookt, 0 keer de was gedaan, 3 keer boodschappen (om iets te eten te hebben in de trein). Ik nam 23 treinen, was in Groningen, Amsterdam, Utrecht, Aalst en Antwerpen, veel in de (schaduw in de) tuin ook en meestal gelukkig, maar soms ook verdrietig en/of onzeker en/of een beetje in de war. Maar ach.
De eerste ochtend ging ik naar mijn lievelingsbos en lievelingsgeitjes, hoi zeggen. Mijn backpack was op het vliegveld in Oslo vergeten dus ik had geen schone kleding, maar wel opeens vier paar Allstars om uit te kiezen (in plaats van dat ene zwarte paar wat ik met me meegenomen had). Het was vroeg, de vogeltjes floten (zoals ze hier altijd doen) en ik kletste met papa en mama, we deelden een laatste stukje Noorse chocola en ik voelde me thuis maar mijn gedachten waren nog altijd Noors en zei 'takk' toen de conducteur later die dag mijn treinkaartje knipte.
Binnen 24 uur nadat ik Schiphol had verlaten was ik terug om mijn Viking - zoals ik hem eigenlijk niet wil noemen, maar iedereen doet het al - te halen. We waren in Groningen en aten heel lekker, hij zei Hoi en Doei doei en mixte Slaap lekker en Smakelijk tot een mooie Smaak lekker. Het was gek om hem daar te hebben, iets minder gek om samen in Amsterdam te zijn. Daar ben ik sowieso toerist en als we Noors praten al helemaal. Dus mochten we op de rondvaartboot, kussen in het Vondelpark, selfies maken voor iAMsterdam en slapen in een te fancy en te duur hotel - vind ik.
En eigenlijk is er niks veranderd thuis.
Behalve dan dat het opeens 20 graden warmer was dan normaal, ik vastplakte aan alles, enkel schuilde in de schaduw en sliep in de hangmat - en geen reet gedaan kreeg. Dus vluchtte ik.
In België zijn lampionnen en lichtjes in het park, gruwelijk betaalbare (speciaal)biertjes en er is Doel. We wandelden door hooivelden en bossen, over dijken, door de zon, stiekem een tuin binnen en een huis, ook al lukte dat nooit. Janneke (van Jip) was er, de potloden uit Brussel waren er en Ine en Christo en Charlotte. Het is fijn met vrienden die je bijna nooit ziet en dat het dan toch goed is. Het is fijn om op treinafstand van die vrienden te zijn, ook al is het twee of drie of vier uur.
Nu zijn er dus nog twaalf dagen over voor ik met een backpack en notitieboek door (een stukje) Europa trein, van het Oosten naar het Noorden en terug naar mijn Viking - en weer terug naar Nederland. Dan zullen we wel zien hoe lang de vakantie nog duurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Elke reactie maakt mijn dag een beetje beter. Dus, dank je.
(Mailen mag ook: heimarlou@gmail.com)