Pauze26.10.2014

Voor de tweede avond op rij ben ik alleen thuis en misschien is dat wel fijn na wederom een hele dag werken, maar ik heb het idee dat ik non-stop afgezonderd tussen vier muren zit terwijl iedereen en alles daarbuiten leeft. En dat ik stilsta.

Het voordeel van huisgenoten is dat ze je onbewust dwingen sociaal te zijn of in elk geval geen complete avond op je luie gat te zitten. Ik zie dat ze er zijn geweest, overdag. De vaatwasser is klaar en op de wekelijkse schoonmaaklijst is de naam van deze week afgevinkt (maar het ruikt niet echt naar bloemetjes). Ik douche, ik huil vaak automatisch in de douche en ik doe een dansje omdat ik anders nooit meer dansjes doe. Ik ruim de vaatwasser leeg, was de restjes op het aanrecht af, ruim alles op en hang een schone handdoek neer, zodat ik ook mijn spoor heb achtergelaten.

Ik slaap, word wakker, eet ontbijt, ga weer werken, eet en bankhang en ga weer slapen. Dagen kunnen nog zo lang zijn na half 8, maar de laatste tijd verdwijnen ze in sluimerstand zodra ik de deur van de yoghurtijsbar achter me dichtdoe. Het vuilnis weggooi. Uitklok op de wc, altijd op de wc. De tram neem. Eet. Uitzendinggemist kijk. Slaap. Soms schrijf ik een brief of een artikel, soms Skype ik een beetje. Heel soms doe ik iets echt gezelligs met andere mensen, maar over het algemeen ben ik alleen en is het eerstvolgende gezellige op een paar dagen afstand. Dat is oké, maar bij elke wens die ik mag doen wens ik dat vrienden maken een beetje makkelijker gaat zijn.

Maar ik ben blij en gelukkig en trots op mezelf. Blij dat ik werk heb, gelukkig met in Oslo zijn en wonen en proberen een fijn leven te hebben, trots dat ik het überhaupt probeer en heel erg trots op het feit dat ik werk heb. En dat ik me niet achter de vaatwasser in een restaurant hoef te verstoppen of pakjes bij elkaar moet verzamelen in een magazijn, zoals de meeste buitenlandse werknemers hier (zelfs als ze Noors kunnen!) moeten doen. Ik denk dat het wel goed komt.

Ik denk dat ik even pauze moet nemen van mijn altijd best sociale leven. Even een stap terug doen, even niet "minstens één leuk iets per dag doen", maar één leuk ding per week en dan twee en drie en zo verder. Even stil blijven staan, mezelf even tijd gunnen, eventjes pauze.

Even hopen dat het dan wel komt.

(Maar ik las dat je je doelen neer moet schrijven om ze te bereiken, dus bij deze:
1. Een groter sociaal netwerk.
2. Mijn Noors meer als mij laten klinken en niet als een sprekend woordenboek.
3. Leuker, uitdagender, beter betaald werk vinden. Mét collega's.)

Go go go! (Onee, even pauze.)